در حیطه آبیاری، سیستم آبیاری قطره‌ای و مهپاش و بارانی را در باغ‌های خود به صورت مکانیزه تامین نمودم. در حیطه حمل و نقل گیاهان به دلیل موجود نبودن باکس‌های بزرگ برای حمل و جابه‌جایی گیاه‌های بزرگ، جعبه‌های چوبی در سایزهای مختلف، شکل‌های مختلف، ابداع نمودم. این جعبه‌های چوبی نسبت به گلدان‌های دیگر امتیازات وافری دارد که عبارتند از: حمل و نقل آسان، کاشت آسان، طبیعی و ارگانیک که بعد از مدتی جذب گیاه می شود و دوستدار طبیعت است.
با توجه به سفرهایی که در مناطق سردسیر و گرمسیر اکثر نقاط کشور و خارج از کشور داشتم متوجه شدم که نقاط گرمسیری کشورم نسبت به نقاط گرمسیر جهان از لحاظ تنوع و پوشش گیاهی بسیاز ضعیف و نا مطلوب و به صورت بیابانی می‌باشند با وجود آنکه امکانات ضروری برای رشد گیاه را داشتند (آب، خاک، نور). اما در نشستی که با ایستگاه تحقیقات کشاورزی منطقه کیش داشتم این مشکلات را عنوان کردند که به علت دمای بالای هوا و داغی آب نمی‌توان گیاهان را آبیاری نمود، همچنین به علت شوری آب و خاک گیاه رشد نمی‌کند و از بین می‌رود. بنده را ه حل‌هایی را برای اولین بار در ایران به آنها ارائه دادم که عبارتند از: ایجاد آب انبارهای زیرزمینی به نام منبع آب شیرین، جهت جلوگیری از گرم شدن آب، بعد از ایزوله کردن، یک متر روی آب انبار را با خاک‌های موجود سرند شده پوشش دادیم و گیاهان گرمسیری که بالای چهار متر ارتفاع داشتند و دارای سایه انداز مناسب بودند با خاک ابداعی خود بر روی این سطح کاشته شدند و خود این امر موجب خنک شدن آب شد. این امر آبیاری شبانه‌روزی را تأمین می‌تمود. همچنین از طریق فیلترهای استاندارد بین‌المللی شوری آب گرفته شد و این مشکل نیز حل شد. و به تدریج درختان نیز خودشانه وسیله آبیاری شیرین خاک لب شور را احیا می‌کنند و به آن شرایط تطبیق می‌کنند. این ابتکارات موجب شد که کشورهای همسایه همچون دبی از بنده دعوت به همکاری نمودند.
بنده به عنوان اولین صادر کننده گل و گیاه به کشورهای آسیا میانه بودم و چون با شرایط جغرافیایی آن منطقه کاملا آشنایی داشتم بر اساس آن به صادرات می‌پرداختم و این امرموجب شد گیاهان را بدون تلفات صادر کنیم. رضایت خریداران به علت قیمت مناسب و کیفیت بالا و حمل و نقل آسان سبب شد کشور ایران را به عنوان صادرکننده گل و گیاه معرفی نمایم.
در مورد صادرات به علت وجود شرایط اقلیمی مناسب و داشتن مردم عاشق پیشه سرمایه‌ای است ارزشمند که با هدایت و حمایت از آن می‌توان کشور عزیزمان را به گلستانی بزرگ تبدیل نمود و با ارزآوری از این طرق به سوی خودکفایی گام برداشت زیرا ایران مخصوصا شمال ایران در زمیته پرورش گل و گیاه دارای استعدادی فراتر از کشور هلند است. اما متاسفانه به علت تحریمات و کم توجهی این راه که فراتر از کشور هلند حرفی برای گفتن داشته باشیم، بسته شد. در نکته پایانی عقیده دارم گل لطیف است و زودرنج و اگر لحظه‌ای در مراقبت از آن و آماده‌سازی بستر آن غفلت کنی، همکلام گل شدن آرزویی است محال.
